Sen ömürdün ben yaşıyordum

 Maviden kızıla dönüyordu gün

Ben ağlıyordum

Bir türküydün dudağımda 

Ben söylüyordum

Buz gibiydi yokluğun

Ben üşüyordum

Sen ömürdün ben yaşıyordum..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sevdiğime

 Hırçın bakışlarını yatırdım gözlerime ve sen kokan bütün rüzgarları saklayıp koynuma özleminle büyümüş en yüksek tepeden seyre daldım süt liman sevdanı.Noktalanarak yazılmış sözcükler kadar gizemli ve sanki dokunsam kırılacakmışcasına narin düşlerim kırılganlından ve utancından sıyrılıp tel tel dökülüverdi saclarından omuzlarına.Eteğinden tutunup etrafında dönüp duran çakıl taşlarının mutluluğu mutlu etti beni onların yerinde olmak istercesine,masalların bile anlatamadığı güzelliğinin yanında çaresizliklerini doldurup ceplerine bir bir sönerken yıldızlar karanlığa inat şiirler yazdım sana görkemli tepeyi aydınlatan teninin alev saatinde.Seni sevmekle başlayıp hiç bitmeyen öykülerin tadısın sen tepeden tırnağa doyasıya yaşanan...
Devamı