bir masalın anatomisi

 Güzel sözler söylemekten kaçındığımız kişileri cok özleyeceğiz belkide pişmanlıklarımızla, özledim demek özlemekten zor olmasa gerek...

 Kaçtığın kendinsen eğer  Saklanacak yerin yoktur  Özür dile kendinden  Zamanın tekrarı yoktur..

 Belki bir gün yalnızlığında mola verdiğinde, efkarla çektiğin sigaranın dumanı ile yazdığın, yüreğini acıtan bir duvar yazısı olacağım buğulu gözlerinde..

 O kadar gerçekti ki sahteliğimiz,ben bile inandım yaşadığımıza..

 Hırçın bakışlarını yatırdım gözlerime ve sen kokan bütün rüzgarları saklayıp koynuma özleminle büyümüş en yüksek tepeden seyre daldım süt liman sevdanı.Noktalanarak yazılmış sözcükler kadar gizemli ve sanki dokunsam kırılacakmışcasına narin düşlerim kırılganlından ve utancından sıyrılıp tel tel dökülüverdi saclarından omuzlarına.Eteğinden tutunup etrafında dönüp duran çakıl taşlarının mutluluğu mutlu etti beni onların yerinde olmak istercesine,masalların bile anlatamadığı güzelliğinin yanında çaresizliklerini doldurup ceplerine bir bir sönerken yıldızlar karanlığa inat şiirler yazdım sana görkemli tepeyi aydınlatan teninin alev saatinde.Seni sevmekle başlayıp hiç bitmeyen öykülerin tadısın sen tepeden tırnağa doyasıya yaşanan...

 Pür dikkat tıkardın kulaklarını Ben susardım dilim döndüğünce Bir bir anlatırdım hiç bir şeyi Sonra sımsıkı darılıp birbirimize Ağlardık kahkahalarla Ne güzel saçmalardık seninle..